ΤΟ "ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΕΙΔΟΣ"

Οι παρατηρήσεις μου με οδήγησαν στην επιβεβαίωση της ύπαρξης, στους ανθρώπινους οργανισμούς, μιας "ψυχολογικής μόλυνσης", η οποία μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε επιστημονική έρευνα. Είναι το προϊόν μιας συνεχούς ροής δυσάρεστων συναισθημάτων, φόβου, φθόνου, ζήλειας, μικρόψυχων σκέψεων, ασήμαντων συζητήσεων, που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα των επιχειρήσεων παράγοντας αρρώστιες κι αμέτρητες ζημιές στο νου και το σώμα εκατομμυρίων αντρών και γυναικών........................
"Με την εξαρτημένη εργασία δεν ανήκεις σε μια κοινωνική ή συμβατική κατηγορία, αλλά σε μια χαμηλή βαθμίδα της σκάλας του Είναι."
....Η αποκάλυψη ότι η εξαρτώμενη εργασία ήταν η σύγχρονη συνέχεια της σκλαβιάς, είχε ταρακουνήσει για πάντα τα θεμέλια της δικής μου περιγραφής του κόσμου...
"Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα, ο ονειρευτής και όχι το όνειρο, ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα...ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου. Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!..."
Έκαιγε ακόμα, όπως το αλάτι στην ανοιχτή πληγή, η ανακάλυψη ότι ανήκω σε μια φυλή, στην κατηγορία ενός "υπαλληλικού είδους", και ότι όλη μου η εκπαίδευση, από το σχολείο μέχρι τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Λονδίνο  και στη Νέα Υόρκη, δεν ήταν άλλο παρά μια συνεχής εξάσκηση για τη φυλακή, μια σχολή φακίρηδων με σκοπό να καταστήσει υποφερτό  τον ακραίο πόνο της εξάρτησης.
Ξαφνικά, ο κόσμος των επιχειρήσεων και των μπίζνες, στον οποίο από παιδί ονειρευόμουν να ανήκω, αποδεικνυόταν ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένα σωφρονιστικό δίκτυο, μεγάλο όσο ο πλανήτης. Απόδραση! Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που είχε νόημα για έναν άνθρωπο. Μια λίμα κι ένα σχέδιο φυγής, ο δικός σου πραγματικός πλούτος.
.........Μπήκα πολλές φορές στην ουρά, διεισδύοντας σε μια από τις πολλές ουρές αντρών και γυναικών, που σχηματίζονταν  στο χολ, μπροστά στο ρολόι. Παρατήρησα ότι όλοι ακολουθούσαν τη διαδικασία σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Συνομιλούσαν, κάπνιζαν, γελούσαν, καθώς  με την κάρτα στο χέρι περίμεναν βήμα-βήμα, να έρθει η σειρά τους να τη χτυπήσουν. Στήθηκα πολλές φορές μαζί τους στην ουρά. Κάθε φορά που έφτανα μπροστά στο ρολόι με κυρίευε μια ξαφνική, αβάσταχτη ντροπή. Και τότε έφευγα χωρίς να χτυπήσω. Κι όταν ανακτούσα ένα επίπεδο αξιοπρέπειας, τα λόγια του Dreamer έρχονταν να μου δώσουν έμπνευση ξανά. Τα αφουγκραζόμουνα να πάλλονται μέσα μου ζωντανά και δυνατά.
"Να είσαι ανεξάρτητος, ελεύθερος. Be a rebel.! Ένας επαναστάτης δεν εξαρτάται από κανένα...και σέβεται τη μοναδικότητά του...Ο μόνος του λόγος ύπαρξης είναι να πραγματοποιήσει το "όνειρό" του. Σ' αυτό αφιερώνει τη ζωή του και κάθε μόριο της ενέργειάς του.
Δεν γίνεται να ονειρεύεσαι και να εξαρτάσαι.. Να ονειρεύεσαι  και να υπηρετείς, αυτό μάλιστα. Να υπηρετείς δεν σημαίνει να εξαρτάσαι... Να υπηρετείς σημαίνει να κυριαρχείς στη ζωή σου και σ΄ εκείνη των άλλων...είναι η δράση όποιου αγαπάει. Μόνο  όποιος αγαπάει μπορεί να υπηρετεί. Όποιος δεν αγαπάει, δεν μπορεί παρά να εξαρτάται!"
Αλλά αυτό διαρκούσε λίγο! Η αρνητική φαντασία υπερτερούσε. Τρομακτικές σκέψεις για ένα μέλλον, χωρίς εκείνη τη δουλειά, με έκαναν να υποχωρώ, καταντώντας ένα μικροσκοπικό όν. Ο φόβος είχε χιλιάδες μάσκες, οι ανησυχίες για το μέλλον κρύβονταν πίσω από το αίσθημα ευθύνης προς την οικογένεια και τα παιδιά.........
Οι στιγμές διαύγειας γίνονταν ολοένα και πιο σπάνιες.............έχτιζα και πάλι για τρίτη φορά μια οικογένεια . Αλλά χωρίς να το καταλάβω, εγκλωβιζόμουνα στις κατακόμβες παλιών φυλακών........ Φαινομενικά, είχα αλλάξει δουλειά, είχα αλλάξει σύντροφο, είχα αλλάξει ήπειρο, αλλά στην πραγματικότητα η ζωή μου έπαιρνε πάντα την άκαμπτη μορφή που είχε καταγραμμένη στη μνήμη των ιστών της... Μέρα με τη μέρα, πετραδάκι-πετραδάκι, ξανάχτιζα τη ζωή που είχα πάντα, σαν ένα μηχανικό ον, που είναι καταδικασμένο από τη μνήμη κατασκευής του, να επαναλαμβάνει την κάθε του κίνηση, σφραγισμένο σε μια ασυνείδητη αιωνιότητα. Παλιές συνήθειες, σκέψεις και συναισθήματα που υπήρχαν ανέκαθεν, έπλαθαν με σχολαστική ακρίβεια τις ίδιες περιστάσεις και τα ίδια γεγονότα του παρελθόντος. Κάτω από τη μάσκα μιας νέας ζωής, πίσω από την αδέξια προσπάθεια να μεταμορφωθεί σε μέλλον, το παρελθόν αναπαραγόταν οδυνηρά, πάντα ίδιο με τον εαυτό του.
"A man cannot hide...Κάθε σκέψη, συναίσθημα ή πράξη καταγράφεται ανεξίτηλα στο Είναι του, και η ίδια του η υπόσταση είναι αδέκαστος φύλακας και εκτελεστής. Αυτή καθορίζει τη μοίρα του...'Ενας  άνθρωπος μπορεί να έχει την αυταπάτη ότι δραπετεύει, ότι αλλάζει τη ζωή του αλλάζοντας τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά πέρα από την επιφανειακή  διαφορά των καταστάσεων, θα τοποθετείται πάντα στο ίδιο σημείο της "σκάλας", εκεί που τον τοποθετεί ο βαθμός υπευθυνότητάς του, ακεραιότητας και αγάπης. " 
"Η μεγαλύτερη αυταπάτη της ανθρωπότητας, είναι η ιδέα ότι έχει ένα μέλλον. Ένας καθημερινός άνθρωπος , στην πραγματικότητα δεν έχει μέλλον. Πέρα από μια φαινομενική κατάσταση, συναντάει μόνο και πάντα το παρελθόν του."
Γεγονότα, συναντήσεις, περιστάσεις επαναλαμβάνονται και συμβαίνουν ξανά στη ζωή του, πάντα τα ίδια, ελαφρώς καμουφλαρισμένα.
"Είναι σα να λέμε ότι οι άνθρωποι ζουν μια μεταχειρισμένη ζωή, από δεύτερο χέρι....κι ωστόσο ο καθένας έχει την αυταπάτη ότι τα γεγονότα της ζωής του είναι κατακαίνουργα, φτιαγμένα ειδικά για κείνον...." 
"Εκείνο που βλέπει ο άνθρωπος γύρω του...η πραγματικότητα εξωτερικά από εκείνον, είναι το παρελθόν. Εκείνο που αποκαλείς παρόν, είναι πραγματικά η αναμετάδοση μιας εκπομπής."
"Αυτό που βλέπεις και αγγίζεις, τα γεγονότα που θα ορκιζόσουν ότι συμβαίνουν ακριβώς αυτή τη στιγμή, καταγράφηκαν καιρό πριν. Για να μπορέσουν να επιβεβαιωθούν, δέχτηκαν τη συγκατάθεσή σου σε μια άλλη διάσταση, στον κόσμο του Είναι, στις ψυχικές σου καταστάσεις....Τα περιστατικά της ζωής, είναι παγιωμένες καταστάσεις του Είναι και γίνονται ορατά με τον χρόνο. Ενώ τα ζεις και εμπλέκεσαι σε αυτά, μπορείς να πιστέψεις ότι συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου, έχεις την αυταπάτη ότι είναι ολοκαίνουργια και ότι γίνονται για πρώτη φορά. Στην πραγματικότητα αυτά είναι η προβολή του παρελθόντος σου, που επαναλαμβάνει τον εαυτό του με μια μόλις μικρή παραλλαγή".
.......................
"Αυτό που ο άνθρωπος αποκαλεί μέλλον, στην πραγματικότητα είναι οι πλάτες του παρελθόντος του... Η μόνη δυνατότητα να κυριαρχήσεις στη ζωή σου βρίσκεται στο "εδώ και τώρα"... Μόνο χειραγωγώντας τη στιγμή, που αιωρείται μεταξύ του τίποτα και της αιωνιότητας, ο άνθρωπος μπορεί να "δράσει", να αξιωθεί ένα πραγματικό πεπρωμένο, να το διαμορφώσει και να δημιουργήσει γεγονότα μιας ανώτερης τάξης".